wtorek, 30 kwietnia 2013

Risotto z cukinią, porem, kozim serem i krewetkami

Potraw z ryżem u mnie jak na lekarstwo. 
Przyczyny takiego stanu rzeczy należy doszukiwać się w zamierzchłej przeszłości - w moich czasach licealnych. Wtedy to moja rodzina musiała się nieźle nagimnastykować, bym zjadła na obiad ziemniaki. Jako mieszkanka Pyrlandii miałam tym bardziej pod górkę. Jednak rodzina była dość wyrozumiała i pozwalała, w ramach zamiennika, konsumować ryż. 
Tym oto sposobem moja awersja do ziemniaków po kilku latach przerodziła się w niechęć do ryżu :) 
Nie dla mnie były paelle, risotta, tandoori tudzież chińszczyzna, w których ryż gra pierwsze skrzypce. Do czasu.




Myśl o przygotowaniu risotto prześladowała mnie od kilku dobrych miesięcy. Zdążyłam się już nawet zaopatrzyć w ryż arborio.  Ale nadal ani nie miałam konkretnego pomysłu na dodatki ani ochoty na ryż. Aż do dziś.



Składniki:
porcja dla 2 osób
czas przygotowania: ok. 1 h i 15 min (razem z przygotowaniem bulionu)

  • 0,5 litra bulionu drobiowego lub warzywnego (ja zrobiłam warzywno - krewetkowy)
  • 25 g masła
  • 1/2 czerwonej cebuli (posiekana w drobną kostkę)
  • 1/3 pora (zielona część, posiekana w pół - krążki)
  • 100 g ryżu arborio
  • 1 cukinia (pokrojona w ćwiartki o grubości ok. 0,8 cm
  • 14 krewetek (z bulionu)
  • 150 ml (1/3 szklanki) białego wina
  • sól, pieprz
  • 100 g sera koziego twarogowego
  • 50 g sera Rubin lub parmezanu (starty na drobnych oczkach)
  • garść posiekanej natki pietruszki

Bulion:

  • 1 cebula
  • 1/3 pora
  • 1 marchew
  • 1 pietruszka
  • 1 liść laurowy
  • 10 ziaren pieprzu
  • sól (do smaku ok. 1/4 - 1/2 łyżeczki)
  • 14 krewetek (ja wykorzystałam mrożone o wielkości 31-40)
  • 650 ml wody

Przygotowanie:

bulion

  1. Obierz cebulę z łupinek i w całości obpal ją odrobinę z każdej strony nad palnikiem. 
  2. Obierz i umyj marchew, pietruszkę oraz por. Pozostaw warzywa w całości.
  3. Do garnka wlej wodę oraz włóż wszystkie składniki (obpaloną cebulę, por, marchew, pietruszkę, liść laurowy, pieprz, sól i krewetki).
  4. Gotuj na małym ogniu ok. 30 - 40 min.
risotto

  1. Na dużej i dość głębokiej patelni podsmaż na maśle cebulę i por. Gdy lekko się zeszklą dodaj krewetki z bulionu a następnie pokrojoną cukinię i smaż kolejne 2-3 minuty.
  2. Dodaj ryż i zwiększ ogień na palniku. Mieszaj. Gdy ryż będzie prawie transparentny dodaj wino. 
  3. Gdy wino wyparuje zmniejsz ogień na palniku do najmniejszego możliwego. Dolewaj do patelni po małej chochelce bulionu. Dopraw odrobiną soli i pieprzu cały czas mieszając. Kolejną porcję bulionu dodaj dopiero wtedy, gdy poprzednia zostanie całkowicie wchłonięta przez ryż.
  4. W małym naczyniu wymieszaj starty ser rubin z rozdrobnionym kozim serem.
  5. Gdy ryż wchłonie ostatnią porcję bulionu, zdejmij patelnię z ognia. Dodaj sery i dokładnie wymieszaj. Całość posyp natką pietruszki.
  6. Gotowe. 
Przyznam, że zabierając się za to risotto nie spodziewałam się nadzwyczajnych doznań smakowych. Tym milej się rozczarowałam, kiedy go spróbowałam. Ryż był jędrny i dość zwarty (w niczym nie przypominał chińszczyźnianej ciapy), cukinia chrupka a wyrazu całej potrawie nadał kozi ser. 
Krótko mówiąc - risotto to uważam za całkiem udany debiut. Być może było to moje pierwsze podejście do tego dania, lecz z pewnością nie ostatnie.

Smacznego! 

czwartek, 25 kwietnia 2013

Opcja dla Ciasteczkowego Potwora - Ciasteczka owsiane z rodzynkami

Każdy ma czasem ochotę na słodkie małe co nieco. To chyba normalne. 
Ja ostatnimi czasy odczuwam wzmożony niedosyt słodkości. Winę za to uczucie mogę oczywiście zrzucić na barki chandry, biologii, hormonów (zarówno ich wzrostu, jak i spadku) lub po prostu brzydkiej pogody (czysto hipotetycznie, gdyż aura wyraźnie nas w tej materii rozpieszcza). Fakty pozostają jednak niezmienne. Jestem po prostu typowym poznańskim "Słodkim Pamprem". Przyznaję się bez bicia. Każda ilość łakoci wydaje się być niewystarczająca i tylko resztki zdrowego rozsądku hamują mnie przed nadmierną ich konsumpcją.
Świadomość własnej ułomności wcale nie sprawia, że sumienie mi odpuszcza, jak za dotknięciem magicznej różdżki. Wręcz przeciwnie! Dodatkowym wyrzutem jest fakt, że nadprogramowe kalorie (niestety) nie idą w biust, tylko przeważnie wszędzie indziej.

Tak czy owak, sytuacja ta wymaga jakiegoś rozwiązania. 

Rozwiązanie pierwsze - wizyta w sklepie i nabycie wszystkiego czego dusza zapragnie: czekolady, ciasteczek, żelków, batoników, babeczek i czego tam jeszcze do szczęścia potrzeba.

Rozwiązanie drugie - wizyta w kawiarni i degustacja wymyślnego ciasta w wersji na ciepło lub na zimno, z lodami i z bitą śmietaną.

Rozwiązanie trzecie - upieczenie swoich ulubionych ciasteczek, z takimi dodatkami na jakie akurat przyjdzie ochota.


Dziś wybrałam "bramkę nr 3", która, w porównaniu do opcji pierwszej i drugiej, ma zdecydowanie więcej zalet.
Przede wszystkim mamy wpływ na skład ciasteczek. Możemy zadbać, by nie zawierały większej ilości cukru niż zaplanujemy. Sami również nie dodamy nadprogramowych E, spulchniaczy, konserwantów, sztucznych barwników i tym podobnych cudów inżynierii kulinarnej. 


Możemy dowolnie skomponować smak wybierając odpowiednie dodatki. W tym przypadku wybrałam płatki owsiane, rodzynki, odrobinę wiórków kokosowych, cynamon, imbir i syrop klonowy.


Koniec końców - po upieczeniu i degustacji pierwszego ciacha - uczucie wewnętrznej satysfakcji jest bezcenne. Uśmiech nie znika z naszej twarzy nawet po kilku minutach od spałaszowania naszego "dzieła".  
   
Chyba każdy z nas w końcu kryje w sobie Małego Ciasteczkowego Potwora :) 
Z pozdrowieniami 



Składniki:
ok. 40 ciastek
przepis zaczerpnęty z książki "Ciasteczka" autorstwa Carli Bardi

  • 225 g mąki
  • 50 g wiórków kokosowych
  • 1 łyżeczka sody oczyszczonej
  • 1/2 łyżeczki cynamonu
  • 1/2 łyżeczki zmielonego imbiru
  • 1/2 łyżeczki soli
  • 250 g miękkiego masła
  • 200 g brązowego cukru
  • 1/3 szklanki syropu klonowego
  • 1 jajko
  • 1 i 1/2 łyżeczki olejku waniliowego
  • 375 g płatków owsianych
  • 180 g rodzynków


Przygotowanie:

  1. Rozgrzej piekarnik do temp. 170 - 180 stopni Celsjusza oraz dużą blachę wyłóż papierem do pieczenia.
  2. W jednej misce wymieszaj składniki suche tj. mąkę, wiórki kokosowe, sodę, cynamon, imbir i sól.
  3. W innej dużej misce utrzyj masło z cukrem na kremową masę. 
  4. Następnie dodaj syrop klonowy i ucieraj dalej.
  5. Kontynuując ubijanie dodaj jajko i olejek waniliowy.
  6. Gdy masa będzie miała jednolitą i gęstą konsystencję dodawaj stopniowo płatki owsiane i rodzynki i mieszaj starannie drewnianą łyżką, tak by płatki i rodzynki pozostały w całości. Masa powinna być bardzo gęsta.
  7. Nabieraj ciasto łyżką i formuj z niego krążki o średnicy ok. 3,5 cm i grubości ok. 0,8-1,0 cm. Rozłóż je na blasze w odległości ok. 2,5 cm jedno od drugiego.
  8. Piecz ok. 15 - 20 minut. 
  9. Po wyjęciu z piekarnika wyłóż je na twarde, płaskie podłoże, by lekko stwardniały. 

Smacznego!

piątek, 19 kwietnia 2013

Szafranowo - cynamonowe tagliatelle z krewetkami

Szafranu już dawno u mnie nie było. Makaronu również. Jako zdeklarowana makaroniara musiałam w końcu zmienić ten stan rzeczy. Nie miałam jednak ochoty ani na sos typowo pomidorowy, ani serowy. A że aura za oknem zachęca do kulinarnych eksperymentów - zainspirowana postem Pookcooka postanowiłam wypróbować szafranowo - cynamonowe połączenie zaproponowane pierwotnie przez Jamiego Oliwera. 


Wprowadziłam drobne zmiany do pierwotnego składu potrawy. Po pierwsze - wybrałam, uwielbiany przeze mnie, makaron tagliatelle zamiast spaghetti. Po drugie - anchois (ze względu na braki na stanie) zastąpiłam mniej słonymi, ale równie wyrazistymi w smaku kaparami (tych u mnie zawsze dostatek:)). Po ostatnie - w moim mieście świeżych krewetek - jak na lekarstwo, pozwoliłam sobie zatem na odrobinę swawoli i posiłkowałam się skorupiakami mrożonymi.


Składniki:
porcja dla 2 osób
  • 10 gniazd tagliatelle 
  • 20 krewetek 31-40
  • 2 ząbki czosnku
  • 2 pokrojone pomidory pelatti
  • 2 łyżki kaparów
  • 1 łyżeczka startej skórki z cytryny
  • 1/4 łyżeczki przyprawy chilli
  • 1/2 łyżeczki cynamonu
  • 1/4 łyżeczki szafranu
  • 1 łyżka natki pietruszki
  • 1 łyżka oleju/oliwy
  • sól, pieprz, cukier - do smaku
 
 
Przygotowanie:  
 
1. Włóż do miski mrożone krewetki, a następnie zalej je wrzątkiem.
2. Zalej szafran 2 łyżkami gorącej wody.
3. Ugotuj makaron wg wskazań na opakowaniu w lekko osolonej wodzie.
4. Podgrzej olej na patelni, a następnie wrzuć przeciśnięty przez praskę czosnek, kapary, chilli i cynamon. Mieszaj, by smaki połączyły się. Dodaj napar z szafranu i ponownie dokładnie wszystko wymieszaj.
5. Dodaj (odsączone z wody) krewetki i smaż dalej ok. 1 minuty. 
6. Dorzuć do patelni pokrojone pomidory oraz natkę pietruszki.
7. Dopraw wszystko odrobiną soli (jeśli trzeba), pieprzu oraz cukru (0,5 łyżeczki).  
8. Na koniec dodaj do powstałego sosu makaron i dokładnie wymieszaj. 


Połączenie szafranu, cynamonu, cytryny i krewetek jest dla mnie czymś nowym, lecz jednocześnie bardzo ciekawym. Potrawa jest lekka, a za sprawą przypraw oraz kaparów wyrazista w smaku. 
Kolejnym razem z ciekawości sprawdzę, jak przypadnie mi do gustu wersja z anchois.

wtorek, 16 kwietnia 2013

Dzień Pod Pierogiem u Gruszki z fartuszka

O tym, że kulinarna blogosfera przyjazną jest - już wspominałam. Dziś mam do zaprezentowania dowody w postaci krótkiej relacji z "Dnia pod pierogiem" organizowanego przez Marię - autorkę bloga Gruszka z fartuszka.


Jakiś czas temu została utworzona na facebookowym profilu grupa Wielkopolskich blogerów kulinarnych, do której (ku mojej radości) zostałam w ubiegłym roku zaproszona.
Dzięki temu internetowemu udogodnieniu blogerzy z Wielkopolski komunikują się, dzielą opiniami, informują o różnych ciekawych wydarzeniach czy sami organizują spotkania. Taka okazja do spotkania, pogadania oraz wspólnego gotowania została tym razem zainicjowana przez Gruszkę. 
Tym sposobem w ubiegłą sobotę spotkaliśmy się my: Maria z Gruszka z fartuszka, Jolanta z mężem z Damsko męskie spojrzenie na kuchnię i dom, Grażyna z Grażyna gotuje, Dorota z Kuchenne szaleństwa, Ewelina z Przy kubku kawy, Kasia z W krainie smaku i ja.

Nie obyło się oczywiście bez małego dreszczyku emocji i o mały włos nie wzięłabym udziału w tym wydarzeniu, a to wszystko za sprawą mojego roztrzepania i pomylenia dat. Gdyby nie ostatki mojego refleksu ze wspólnego pierogowania byłyby tzw. nici.

Zasady pierogowania zostały przez nas wspólnie określone - każdy miał stawić się z przygotowanym przez siebie farszem.
Po dotarciu do Marysi okazało się, że solidny zapas mąki do przygotowania pierogów został zapewniony przez firmę Lubella.



Przygotowane zostały następujące farsze (od lewej, zgodnie z kierunkiem ruchu zegara):
  1. Suszone śliwki - Ewelina
  2. Kurkowy - Jolanta
  3. Mięsny z koperkiem - Grażyna
  4. Twarogowy z miodem, suszonymi śliwkami, daktylami, słonecznikiem i miodem - ja
  5. Szpinakowy z serem feta, szynką i boczkiem - Dorota
  6. Czerwona soczewica z przyprawami - Kasia
  7. Żółta soczewica z przyprawami - Kasia
  8. Ricotta z suszonymi pomidorami - Marysia
Zabraliśmy się zatem za przygotowanie, wałkowanie i wykrawanie ciasta oraz nadziewanie go rozmaitymi farszami. 
Jolanta zaprezentowała swój patent na zawijanie z falbankami, dzięki któremu pierogi prezentowały się naprawdę godnie.


Poniżej zamieszczam przepis na rewelacyjne ciasto pierogowe (bez konieczności podsypywania co chwilę mąką) wg receptury Babci Gruszki:
ok. 60 szt. pierogów
  • 1 kg mąki
  • 1 jajko
  • 1 łyżka masła
  • 2 łyżki oleju
  • płaska łyżeczka soli
  • 1,5 kubka gorącej wody
Wszystkie składniki łączymy ze sobą i wyrabiamy ciasto tak długo, aż osiągnie plastyczną konsystencję. Ciasta absolutnie nie trzeba podsypywać mąką. Dla mnie - bomba.

Farsz twarogowy z suszonymi śliwkami, daktylami, słonecznikiem i miodem:
  • 1 kg sera twarogowego półtłustego
  • ok. 0,5 szklanki mleka
  • 2 czubate łyżki miodu (mój był skrystalizowany)
  • 3 garści suszonych śliwek pociętych na ćwiartki
  • 3 garści suszonych daktyli pociętych na ćwiartki
  • 0,5 szklanki ziaren słonecznika
W dużej misce miksujemy ser i miód oraz stopniowo dodajemy mleko - taką ilość by ser nie był zbyt suchy. Możecie również użyć sera tłustego - wtedy mleko prawdopodobnie okaże się zbędne. Następnie dodajemy pokrojone suszone owoce oraz słonecznik. Mieszamy delikatnie łyżką i gotowe!

Nie wiem za jaką przyczyną, ale ilekroć pomyślę o robieniu pierogów wydaje mi się, że ich przygotowanie jest niezwykle czasochłonne. Do czasu, kiedy zaczynam je przygotowywać. Wtedy za każdym razem okazuje się, że moje wcześniejsze przemyślenia były błędne.

Tak czy owak, czas spędzony na wspólnym pierogowaniu zleciał w oka mgnieniu. W podobnym tempie rozeszły się dziesiątki przygotowanych przez nas pierogów. Było pysznie pod każdym względem:)

Serdeczne podziękowania dla Marysi za organizację spotkania i zaproszenie:) oraz pozostałych blogerów za udostępnienie zdjęć - mnie w ataku roztrzepania umarła bateria w aparacie:(

środa, 10 kwietnia 2013

Urodzinowe babeczki kawowe

Odczuwałam poświąteczny babkowy niedosyt. Postanowiłam więc uraczyć się dodatkową dozą tego wypieku. Żeby nie było zbyt nudno, zamiast piec ciasta w typowej keksówce postanowiłam zaszaleć i użyć... form do babeczek! Ach, ta nieobliczalna i kreatywna ja;) Ale sama zmiana formy okazała się być niewystarczającą fanaberią. Musiałam dokonać pewnych zmian smakowych. Jadłam już ostatnio babeczki cytrynowe, babkę z makiem i z kakaowym kleksem, ale babeczki kawowe - to totalna nowość!:)

 
Składniki:
12 babeczek
  • 175 g przesianej mąki pszennej
  • 175 g cukru
  • 175 g miękkiej margaryny lub masła
  • 3 jajka
  • 8 łyżeczek kawy rozpuszczalnej lub mega mocnego (np. podwójnej lub potrójnej mocy) espresso
  • 3 łyżki gorącej wody 
  • 1/8 mlecznej czekolady

 Przygotowanie:
  1. Rozgrzej piekarnik do 160 stopni Celsjusza.
  2. Wyłóż formy do babeczek papierowymi foremkami.
  3. Zmiksuj w misce mąkę, cukier, tłuszcz oraz jajka - tak  by miały dość puszystą konsystencję - ok. 5 min.
  4. W szklance lub małej miseczce wymieszaj kawę rozpuszczalną z 3 łyżkami gorącej wody. Kawa powinna być dość gęsta i bardzo ekstraktywna, by nadać ciastu intensywny kawowy smak. Uprzedzam, że ta kawa nie nadaje się do picia - chyba, że ktoś lubi doznania ekstremalne:)
  5. Stopniowo dodawaj kawę do ciasta, próbując czy jest wystarczająco kawowe. 
  6. Przelej ciasto do foremek i wstaw do piekarnika na ok. 12-15 min.
  7. Wyjmij ciastka z piekarnika i pozostaw do przestygnięcia.
  8. Rozpuść czekoladę w kąpieli wodnej. Nabierz odrobinę czekolady na końcówkę łyżeczki i udekoruj babeczki.


Babeczki mają nie tylko piękny, kawowy kolor, ale przede wszystkim intensywny, kawowy smak. Do pełni szczęścia brakuje już tylko sporej latte, cappuccino lub po prostu zwykłej kawy.



Sama nie wiem jak, kiedy i gdzie, ale właśnie minął rok od dnia, kiedy zamieściłam swój pierwszy wpis na blogu.
Czas pędzi jak zwariowany. Mam wrażenie, że z każdym rokiem przyspiesza coraz bardziej.
Nie przygotowałam na dziś niczego szczególnego. Chciałabym jednak podziękować wszystkim i każdemu z osobna za wszystkie dotychczasowe miłe słowa. To potrafi człowieka podbudować oraz daje niesamowite poczucie satysfakcji.
Gdy rozpoczynałam swoją blogową przygodę, sama nie wiedziałam czego się spodziewać. W zasadzie nie spodziewałam się niczego. Ubiegły rok był dla mnie czasem dość intensywnym, a blog okazał się być świetną odskocznią od spraw codziennych. Dodatkowym zaskoczeniem, jakże pozytywnym, okazała się blogerska społeczność. Nie sądziłam, że znajdę tu pokrewne dusze. Jak widać życie jest pełne miłych niespodzianek:)  
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...